نزد يكي از عارفان، سخن از بهترين كار شد. يكي گفت:(( بهترين كار نماز خواندن است)) ، ديگري گفت:(( دعاست )) و سومي گفت:(( ذكر است. ))

هر كدام چيزي گفتند.

عارف گفت: (( كمك به ديگران است )) و تعريف كرد كه روزي دو برادر كه مادر پيري داشتند، باهم زندهگي مي كردند. يكي از آنها دائم به عبادت و دعا، ذكر و نماز مشغول بود. اما ديگري فقط نماز هاي واجبش را ميخواند و در خدمت مادرش بود.

يك شب برادر عابد در حالي كه به سجده رفته بود خوابش برد و شنيد كه مي گويند: (( برادر تو آمرزيده شد و تو را هم به خاطر او بخشيدند. ))

برادر عابد گفت:(( من سال ها پرستش خدا كردم و برادرم فقط واجباتش را انجام ميداد. درست نيست كه او بر من ترجيح داشته باشد و مرا به خاطر او ببخشند. ))

ندا آمد: (( خداوند از آن چه تو انجام دادي بي نياز بود اما مادرت به آنچه برادرت ميكند بي نياز است.)) ميكند

تقديم به ساحت مقدس تمام مادران

منبع: گلچيني از متون كهن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: